Aktualności

O święcie Trzech Króli słów kilka

Po raz pierwszy od 1960 r. 6 stycznia będzie dla Polaków dniem wolnym od pracy. Święto Trzech Króli ma jednak o wiele starszy rodowód. Posiada także wywodzącą się z Tradycji, inną, niż potocznie używaną, nazwę.

Pierwotna nazwa obchodzonej uroczystości to Objawienie Pańskie. Okazuje się, że już w III w. znana ona była na Wschodzie. Na Zachodzie pojawiła się 100 lat później i zaczęła być celebrowana jako święto Trzech Króli. W liturgii uroczystość ta wiąże się nierozerwalnie z Bożym Narodzeniem. Objawienie, nazywane z grecka Epifanią, oznacza zjawienie się, ukazanie się bóstwa w ludzkiej postaci. W liturgii zachodniej akcent uroczystości Objawienia pada na Trzech Królów. Pokłon magów-mędrców, których do Jezusa przywiodła gwiazda, wskazuje, że cały wszechświat (gwiazda, a więc kosmos) został poruszony narodzeniem Chrystusa. Przybywają do Niego poganie (mędrcy), aby oddać cześć Bogu.

Mędrcy, którzy przybyli do Jezusa złożyli dary. Wedle tradycji były nimi: złoto – symbol godności królewskiej, kadzidło - godności kapłańskiej, mirrę - symbol wypełnienia proroctw mesjańskich oraz zapowiedź śmierci Zbawiciela. Jednocześnie był to wyraz wiary w Chrystusa prawdziwego człowieka (mirra), prawdziwego Boga (kadzidło) oraz Króla (złoto).

Z uroczystością Objawienia Pańskiego wiąże się zwyczaj święcenia kredy, kadzidła i wody. Poświęconą kredą wypisuje się na drzwiach mieszkania K+M+B oraz aktualny rok. Litery te, interpretuje się jako inicjały trzech króli. W średniowieczu odczytywano to inaczej. Napis "C+M+B" (imię Kacper po łacinie pisane jest przez C) wyrażał błogosławieństwo: Niech Chrystus błogosławi mieszkanie! (Christus mansionem benedicat). Dom kropi się wodą święconą, a spalane kadzidło podkreśla, że jest on miejscem modlitwy.

Z czasem, zwłaszcza na Zachodzie, Objawienie zaczęto utożsamiać niemal wyłącznie z pokłonem trzech królów, którym tradycja nadała imiona: Kacper, Melchior i Baltazar. W krajach niemieckojęzycznych taką tendencję rozpowszechniło m.in. sprowadzenie domniemanych relikwii trzech króli do katedry w Kolonii.

Przez pewien czas dzień 6 stycznia był głównym świętem Bożego Narodzenia. Około V w., po przeniesieniu obchodów Narodzenia Pańskiego na 25 grudnia, święto Epifanii koncentrowało się na chrzcie Jezusa w Jordanie. W liturgii zachodniej zaczęto akcentować przybycie do Betlejem trzech mędrców-magów, później określanych królami. Po obecnej reformie kalendarza święto Chrztu Pańskiego jest obchodzone w pierwszą niedzielę po Epifanii. W tym roku przypada 11 stycznia. Jest to ostatni dzień okresu Bożego Narodzenia. Polska tradycja często przekracza te ramy czasowe. Kolędy w wielu świątyniach śpiewane są do 2 lutego, czyli święta Ofiarowania Pańskiego.

 Historia uroczystości zaczerpnięta ze strony: www.wiara.pl