Aktualności

Sercem oddana pomocy dzieciom niepełnosprawnym

W Zawierciu nie brakuje ludzi, którzy poświęcają się służbie potrzebującym. Jedną z takich osób jest Anna Sadowska. Zajmuje się ona pomocą dzieciom niepełnosprawnym w ramach działalności zawierciańskiego Stowarzyszenia „DAJ SZANSĘ” Pomocy Dzieciom i Osobom Kalekim-Niepełnosprawnym.

Stowarzyszenie DAJ SZANSĘ Pomocy Dzieciom i Osobom Kalekim-Niepełnosprawnym powstało w 1994 r. Dwa lata później w jego szeregi wstąpiła Anna Sadowska. Tak opowiada o początkach swego zaangażowania: - Jestem matką dziecka niepełnosprawnego. Konsekwencją tego faktu były problemy życiowe w domu i rodzinie. To skłoniło mnie do przystąpienia w szeregi stowarzyszenia i włączenia się w pomoc osobom niepełnosprawnym.

Celem działalności stowarzyszenia jest udzielanie wszelkiej pomocy dzieciom i osobom niepełnosprawnym poprzez organizowanie różnych form wsparcia: wycieczek, festynów oraz turnusów rehabilitacyjno-zdrowotnych. Skupia ono dzieci i osoby niepełnosprawne: ruchowo oraz umysłowo. Są to osoby autystyczne, z dziecięcym porażeniem mózgowym, z zespołem Downa, głuchonieme, z wadami wzroku, niedosłyszące. Znajdują się wśród nich także dzieci z otyłością, wadami serca, wadami wymowy, zaburzeniami psychicznymi, depresją czy schizofrenią. Przewodnicząca stowarzyszenia wskazuje, że choroby dzieci to nie jedyny problem, z którym trzeba sobie poradzić. – Jednym z wymiarów naszych działań jest także pomoc rodzicom. Zwłaszcza w przyswojeniu sobie sytuacji, że chore dziecko pojawia się w rodzinie.

Problemem dzieci chorych jest niedostateczna rehabilitacja. Brakuje miejsc w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej. Świetlice środowiskowe nie przyjmują dzieci niepełnosprawnych. NFZ może sfinansować rehabilitację tylko dla nielicznych. Stąd działania, jakie Anna Sadowska podejmuje, skupiają się na zdobyciu środków finansowych, które pomogą w rehabilitacji dzieci zrzeszonych w stowarzyszeniu. Drugi wymiar troski to znalezienie młodych osób, które zechcą podjąć wolontariat i pomóc rodzinom oraz dzieciom ze stwierdzoną niepełnosprawnością. Tak podsumowuje to sama przewodnicząca: - Potrzeba z pewnością więcej środków na realizację zadań przez nasze stowarzyszenie. Proszę o takie wsparcie instytucje, które mogłyby pomóc. Zachęcam również chętne osoby do podjęcia wolontariatu. Są rodziny, które by chciały, żeby ktoś przyszedł, porozmawiał z ich dzieckiem, pokazał mu coś na komputerze lub wyszedł z nim na spacer. Chodzi o samo przebywanie z rówieśnikiem. To mogłoby pomóc danej rodzinie czy dziecku.

Słowa te wydają się być apelem, który oczekuje na naszą pozytywną, wedle posiadanych możliwości, odpowiedź.