Aktualności

Signum Polonicum - tradycja i skarb narodowy

Polska Sztuka Walki Signum Polonicum rozwijana i propagowana jest w Klubie Miłośników Dawnego Oręża Polskiego i Sztuki Walki tym Orężem.

Klub pełni obecnie rolę Centralnego Ośrodka Szkolenia Polskiej Sztuki Walki SIGNUM  POLONICUM. Powstał w roku 1986, jako pierwsze w Polsce oficjalne bractwo rycerskie, a jego założycielem jest Zbigniew Sawicki.

Signum Polonicum jest częścią dziedzictwa kulturowego Polski, na którą składają się techniki walki tradycyjną bronią polską uważaną za oręż narodowy (szabla, lanca, palcat), ale również sztuką walki z użyciem konia bojowego oraz bronią powszechnie kojarzoną z Polską, Polakami i naszym wkładem w walkę „Za naszą i waszą wolność”, a także w walce o niepodległość i obronę chrześcijaństwa. Ponad to, w Signum Polonicum kultywowana jest tradycja i dziedzictwo kulturowe w postaci prezentowania strojów z epoki, wyposażenia jeździeckiego, uzbrojenia i odzienia rycerskiego, staropolskiego i szwoleżerskiego.

Signum Polonicum obok celów czysto praktycznych kształci i rozwija szereg cech społecznych i edukacyjnych, a zwłaszcza w zakresie poznania historii polskiej i europejskiej, rozwija zainteresowanie kulturą i tradycjami polskimi oraz europejskimi. Klub buduje świadomość niepodległościową, uczy poszanowania innych kultur szukając wzajemnego pola współpracy na tym gruncie. Wyznawana jest tu zasada: „szukamy tego, co łączy, a nie tego co dzieli”. Tworzy tym samym dobrosąsiedzką współpracę pomiędzy narodami i społeczeństwami graniczącymi z naszym krajem. Dlatego właśnie Signum Polonicum pragnie iść dalej i stać się częścią dziedzictwa słowiańskiego i światowego. Ten wspólny internacjonalizm kulturowy i niepodległościowy chce Signum Polonicum pogłębiać i utrwalać, jako wspólne dzieło dając przykład dobrej współpracy i rozwijania zainteresowań w oparciu o wspólne dziedzictwo kulturowe. Klub chce dbać o to, by polska szabla bojowa i polska lanca kojarzyła się na zawsze wszystkim z Polską i polskimi tradycjami orężnymi w dziedzinie światowych sztuk walki, czyli była swoistym Signum Polonicum - Znakiem Polaków rozpoznawalnym na całym świecie.

Signum Polonicum jest polską sztuką walki, która stanowiła do 1776 roku przechowywany od pokoleń „skarb rodzinny i narodowy” znany pod nazwą „sztuki krzyżowej”.  - Mamy nadzieję, że zostanie ona doceniona przez władze RP – mówi Zbigniew Sawicki – stanie się oficjalnie narodową sztuką walki i będzie wspierana przez państwo, jako narodowe dziedzictwo kulturowe.

Przez ponad dwadzieścia lat Signum Polonicum było rozwijane w wąskim kręgu elitarnym. Wydanie w roku 2004 „Traktatu szermierczego o sztuce walki polską szablą husarską” i w 2005 roku Podręcznika o palcatach  „Polska Sztuka Walki – Palcaty”, pozwoliło upowszechnić szerzej wiedzę w tym zakresie, co zaowocowało powstaniem szeregu klubów i przedstawicielstw prowadzących zajęcia szkoleniowe i popularyzatorskie polskiej sztuki walki. Wprowadzony od 2003 roku system warsztatów i seminariów pozwolił na szersze udostępnienie wiedzy o Signum Polonicum i systematyczne edukowanie osób, które tworzą i tworzyć będą kadrę szkoleniowa polskiej sztuki walki.

Signum Polonicum jest bardzo bogate w swej treści i obejmuje zakresy sztuki walki, na które składają się: szermierka szablą (konna i pieszą), władanie lancą (pieszo i konno), szermierka palcatami (pieszo i konno), sztuka walki z użyciem konia bojowego czy władanie kosą powstańczą (bojową).

Tym, co charakteryzuje polską sztukę walki i różni ją zdecydowanie od innych jest fakt, że polska sztuka walki opiera się znacznie na walce konnej. Walka piesza jest tu pośrednia i służy wyłącznie przygotowaniu do walki konnej. To z kolei wiąże się ze specyficznym i jedynym w swoim rodzaju stosowanym przez Polaków sposobem szkolenia konia bojowego.

Podstawowy szkielet polskiej sztuki walki Signum Polonicum stanowi nauczanie sztuki walki polską bronią narodową, do której zaliczamy: szablę bojową (husarską), lancę, palcat, kosę powstańczą i konia bojowego. Odtworzenie sztuki walki z użyciem tych broni (konia bojowego w Signum Polonicum również uważa się za broń) stanowi tu główny cel i podstawy nauczania Signum Polonicum.

- Ponadto – kończy Sawicki - prowadzimy naukę sztuki walki z użyciem tych broni, które w rękach Polaków okryły się nieśmiertelną sławą i były źródłem naszej chwały. Są to: kopia, czekan i bagnet. Sztuka walki z użyciem tych broni prowadzona jest dodatkowo, jako uzupełnienie dla broni narodowych.

Ostatni rok przyniósł dalszy rozwój struktur organizacyjnych Klubu polskiej sztuki walki Signum Polonicum. Zarejestrowany został Bydgoski Klub polskiej sztuki walki. Powstały dwa kolejne Kluby w Ksawerowie i Katowicach. W listopadzie ukazała się druga część Traktatu szermierczego o sztuce walki polska szablą husarska, która jej autor Zbigniew Sawicki zatytułował „W obronie Ewangelii”. Książka w oprawie albumowej i w pełnym kolorze została wydana przez Wydawnictwo Napoleon V.

W dalszym ciągu rozwijana jest współpraca z Shihanem Rolandem Aaroteaux (9 dan) z Francji, który prowadzi szkołę rodu Takeda-Ryu i jest mistrzem w posługiwaniu się japońską szablą, mistrzem aikido itp. Mistrz Maroteaux obecnie zbiera materiały do napisania (w konsultacji ze Zbigniewem Sawickim) pierwszej w dziejach książki o polskiej szabli husarskiej i japońskiej szabli samurajskiej.

W grudniu 2012 roku ukończony został trwający dwa lata kurs instruktorski polskiej sztuki walki Signum Polonicum. W kursie uczestniczyło 11 osób z ośrodków szkoleniowych z Bydgoszczy, Łodzi, Pińczowa, Katowic, Kąt Wrocławskich i Zawiercia. Kurs ukończyło 9 osób uzyskując uprawnienia instruktora polskiej sztuki walki Signum Polonicum kategorii III.

Członkowie zawierciańskiego Klubu aktywnie uczestniczą w inscenizacjach historycznych takich jak: Grunwald, Gwarki, Kłuszyn itp. prowadzą edukacje wśród młodzieży szkolnej. Obecnie większość działań poświęcona jest szkoleniu kadry i pracy seminaryjnej, a także rozwijaniu współpracy z ośrodkiem jeździeckim przygotowań olimpijskich w Zakrzowie.