Aktualności

Zawierciańska rzeczywistość w oczach młodzieży

„Kiedy ja byłem w twoim wieku...”. Ileż to razy słyszymy od starszych pokoleń o latach ich młodości, o  przyjaźniach, o miłym spędzaniu wolnego czasu, ogniskach do białego rana, śpiewach i tańcach, śmiechu, radości.

Czy dzisiejsza młodzież również będzie tak wspominać swoje młode lata? Chcielibyśmy, aby tak było. Rzeczywistość widziana oczyma młodych wygląda jednak zupełnie inaczej.

Licealiści jednej z zawierciańskich szkół mówią o braku szacunku wobec siebie, braku kultury osobistej, o nietolerancji i agresji. Jako główne problemy dotykające ich pokolenia wymieniają liczne uzależnienia oraz brak perspektyw na przyszłość. Coraz rzadziej słyszą pozytywne wypowiedzi na swój temat: „Ach, ta dzisiejsza młodzież”, niekulturalna, wyzuta z wszelkich norm społecznych i kulturalnych – to opinie często padające z ust mieszkańców Zawiercia.

Wszyscy mówią o symptomach, lecz niewielu o przyczynach. Społeczeństwo walczy z alkoholizmem i narkomanią, ale czy myśli o źródle choroby? Przyczyn takich jest oczywiście wiele. Młodzi zawiercianie w wieku 17-18 lat wskazują na brak akceptacji ich zachowań, zarówno ze strony starszych pokoleń, jak i rówieśników, mówią o zbyt wygórowanych wymaganiach w szkole i w domu, zbyt małej ilości czasu, który się im poświęca, o braku miejsc, gdzie mogliby spędzać czas wolny.

Na terenie naszego miasta istnieje niewiele miejsc, gdzie młodzi mogą się wybawić, wyszaleć w sposób konstruktywny. Istnieją co prawda kluby i bary, jednak nagminnie spożywany jest w nich alkohol, nie wspominając o innych używkach. Czy właśnie o taką rozrywkę nam chodzi? Młodzi w swych wypowiedziach zwracają uwagę, że w godzinach popołudniowych, gdy są poza domem, czują się najbardziej zagrożeni i to nie tylko ze strony swych rówieśników, ale także osób obcych. Mimo poczucia zagrożenia, gdzieś przecież muszą spędzać wolny czas, a niestety nie zawsze mogą być to miejsca bezpieczne, gdzie mogą rozwijać swoje zainteresowania. Brakuje im alternatywy, angażują się więc w niebezpieczne sytuacje, spędzając czas na ulicy, w barach czy dyskotekach. Zapewne znaczna część tej młodzieży nie zdecydowałaby się na taką formę spędzania czasu wolnego, gdyby istniała możliwość wyboru innych miejsc i sposobów rozrywki.
 

Zatem przystańmy, gdy młoda osoba zwróci się do nas o pomoc. Warto się zastanowić, zanim „odprawimy ją z kwitkiem”, mówiąc „nie mam czasu”, „teraz jestem zajęta”. Porozmawiajmy, zamiast powiększać jeszcze bardziej bariery międzypokoleniowe i wpływać na poczucie osamotnienia. Jest to bowiem jeszcze jeden kłopot wymieniany przez młodzież. Ze swoimi problemami zaszywają się w pokoju, rozmyślając o własnym życiu, a z dnia na dzień jest coraz gorzej. Uciekają od problemów lub nie chcą się do nich przyznać. Takie sytuacje da się łatwo zauważyć. Wystarczy mieć „oczy szeroko otwarte”, wystarczy nie bagatelizować jakichkolwiek niepokojących oznak zmian w zachowaniu, reagować jak najszybciej, zanim okaże się, że jest już za późno...